- uderzać
- uderzać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, uderzaćam, uderzaća, uderzaćają, uderzaćany {{/stl_8}}– uderzyć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIa, uderzaćrzę, uderzaćrzy, uderzaćrzony {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zadać cios, raz': {{/stl_7}}{{stl_10}}Uderzył go pięścią w twarz. Uderzył konia batem. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'kierując coś w stronę jakiegoś obiektu, doprowadzić do gwałtownego zetknięcia się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Uderzał pałeczką w bęben. Uderzył pięścią w stół. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'będąc w ruchu, zetknąć się z jakimś obiektem i zwykle uszkadzać go lub ulegać uszkodzeniu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Samochód uderzył w drzewo. Fala uderza o brzeg. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wykonywać atak na kogoś lub coś, zaatakować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Uderzać na nieprzyjaciela. Uderzyć na wysunięte pozycje wroga. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_8}}tylko w 3. os. i bezokoliczniku {{/stl_8}}{{stl_7}}'zwracać na siebie czyjąś uwagę; zadziwiać, zaskakiwać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Uderzyła go jej uroda i inteligencja.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_8}}{coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}bije [uderza] {{/stl_7}}{{stl_8}}{w kogoś, w coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}; krew uderza – uderzyła {{/stl_7}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}do głowy; woda sodowa uderza – uderzyła [bije] {{/stl_7}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}do głowy {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.